4 x kapeć + wgnieciona obręcz...

Sobota, 2 sierpnia 2014 · dodano: 02.08.2014 | Komentarze 5

Ten dzień przejdzie do historii, mojej niechlubnej historii kiedy to w ciągu jednego dnia złapałem 3 a nawet 4 kapcie! 

Kapcioch nr.1- 4 kilometr naszej wyprawy do Pabianic razem z Piotrkiem. Zachciało mi się wskoczyć na krawężnik mimo, że obok był nieco bardziej łagodny podjazd na chodnik... Usłyszałem tylko ciche "tsssssssssss" i za kilkanaście metrów rower leżał już na trawie z brakiem jakiegokolwiek ciśnienia w oponie. Powodem tegoż kapcioszka było dobicie dętki do obręczy, dziura była w dwóch miejscach pomimo 3 atm. w oponie. Niewiele myśląc, otworzyłem torebkę podsiodłową i wyjąłem z niej zapasową dętkę.... Zmierzamy do kapciocha nr. 2.

Kapcioch nr.2- Po założeniu i napompowaniu nowiuśkiej, funkiej nówki, nieśmiganej dętki sławetnej marki Kellys, okazało się, że i w niej jest dziura! Ku**a, myślę sobie cicho i dosyć głośno. Fakin Szit jak to mówią czarnuchy z Bronxu i tak dalej. No cóż, nie pozostało nic innego jak wykonać telefon do Dominika, że się spóżnimy i zabrać się za zaklejanie zapasu łatkami które miałem również ze sobą. Ufff, przynajmniej to się udało... Jedziemy dalej czym prędzej do Pabianic, do celu mamy jeszcze ok 11km. Tempo zacne, średnia 28,2 km/h co przy oponach 2,2" jest niezłym wynikiem :) 

Długo, długo nic się nie dzieje poza super męczącymi podjazdami które bedzie można pokonywać na najbliższym wyścigu XC w Łasku na który serdecznie zapraszam. Chłopaki z OTB bardzo ładnie oczyścili trasę i aż miło pokonywać kolejne wzniesienia ;) 
W Baryczy dłuższy postój nad rzeką w oczekiwaniu na Mirka który to dołącza do nas po dobrej godzinie biesiadowania przy piwku i prowiancie;)  

Kapcioch nr.3- Skwar dokucza nam strasznie ale trzeba jechać dalej, tym razem wzdłuż rzeki gdzie powitały nas pokrzywy i niekiedy gęsto porastające krzaki. pokonując kolejne kilometry, jadąc prostą, w miarę równą drogą, czuję jak przednie koło zaczyna mi myszkować i moim oczom ukazuje się piękna szmata na froncie... Wcale się nie zdziwiłem, przeczuwałem to... SIC! 

Jak dobrze, że Dominik wziął ze sobą zapasową dętkę z prestą którą miał u siebie w domu.... Moja była w opłakanym stanie, w zasadzie nie było jak jej połatać bo na całym obwodzie, od wewnętrznej strony dętki, była sparciała i pełna pęknięć spowodowanych.... no właśnie czym? Stara nie była, jedyne co nasuwa się na myśl to kiepskiej jakości guma użyta do jej produkcji...  Dziwna kicha bo nie spowodowana przebiciem dętki przez czynnik zewnętrzny a samoczynną jej destrukcją. No ale, żeby k***a w taki momencie?! W zasadzie dobrze, że stało się to w lesie, w cieniu a nie na szosie w pełnym słońcu przy 40 stopniach celcjiusza... 

Łatamy i jedziemy dalej, czym prędzej do Pabianic! 
Po odstawieniu Dominika pod jego pałacyk, razem z Piterem udajemy się do domów, jadąc sobie lajtowym tempem w pocie czoła Partyzancką a następnie Pabianicką, docieramy do znaku Łódź oznaczającego kolejnego flaka!

Kapcioch nr.4- Tak, tuż za minięciem tablicy "Łódź, miasto monitorowane fotoradarami" ku uciesze mojej i Piotra oznajmiam wszem i wobec, że na pokładzie mojego pojazdu nastąpił defekt który wk****a mnie do reszty i mając wszystkiego dosyć udaję się na krańcówkę tramwajową przy IKEI która znajduje się 200 metrów dalej. Wycieczkę rowerową kończę jadąc tramwajem do domu.
W chacie okazuje się, że oprócz powstania nowej dziury, dodatkowo w tym samym momencie puściła łatka którą przyklejałem rano... 

W całym tym niefarcie miałem trochę farta, łatka nie wytrzymała w Łodzi skąd miałem kilka kroków do tramwaju. Nie chcę myśleć co by było gdyby odkleiła się 20 km wcześniej nie mając już żadnego zapasu... 

Gdyby tego wszystkiego było mało, po uderzeniu w krawężnik, obręcz na odcinku 1,5cm została wgięta do środka... Co za dzień.